Skip to main content

PKA 02 MATUTO!

 

MATUTO!

“Kung paanong pinatatalas ng bakal ang kapwa bakal, ang tao nama’y matututo sa kanyang kapwa tao.” -Kawikaan 27:17-

 

                Nakabilang ako sa isang gawain na tinatawag na Educator’s Convocation. Ako ang pinakabata sa lahat at kakaunti ang aking kasanayan kumpara sa kanila. Silang lahat ay nasa edad na tatlumpung taon pataas at punong- punong ng kahusayan at karanasan (Mga Reverend, Master’s degree holder at Doctorate degree holder). Nakita ko ang aking sariling na munting bata ngunit hindi nila ito pinaramdam sa akin.

                 Isang bagay ang tinuro sa akin ng Panginoon sa oras na iyon, ito ay ang kahalagaan ng pakikinig. Ang mga taong ito na aking nakasalamuha, ay mga lider ng bawat institusyon at simbahan na aking kinabibilangan. Sa aking pakikinig, ako ay natuto.  Nalaman at naunawaan ko ang sitwasyon, patakaraan, at pamamahala sa paghubog sa mga spiritual leaders sa Pilipinas. Ang mga tao na ipinapakilala ng Diyos sa atin ay kaparaanan Niya upang tayo ay gabayan sa gawain na kanyang inihanda sa atin. Matuto tayo sa ating kapwa at palaging hingiin ang patnubay ng Diyos.

Comments

Other Stations

PKA 08 Hindi Para Kalugdan

  Hindi Para Kalugdan “4 Sa halip, nangangaral kami bilang mga karapat-dapat na katiwala ng Dios ng kanyang Magandang balita.Ginagawa naming ito hindi para kalugdan kami ng mga tao kundi ng Dios na siyang sumisiyasat sa mga puso naming. 5 Alam niyo rin na hindi naming kayo dinaan sa matatamis na pananalita sa pangangaral namin at hindi rin kami nangaral para samantalahin kayo. Ang Dios mismo ang saksi naming.6 Hindi namin hinangad ang papuri ninyo o sinuman.” -1 Tesalonica 2:4-6-     Noong labing anim (16) na gulang ako habang nasa araw ng pananambahan, naitanong ko sa aking sarili, “bakit kaya kaunti ang pumipili na maging church worker?” Ako ay nagtataka dahil isang mabuting gawain naman ang maglingkod sa Diyos. Nasa panahon ako noon ng pag de-desisyon kung ano ang kukunin kong programa sa kolehiyo. Maging isang Doctor, maging isang Pharmacist, o maging isang Nurse o alinmang propesyon sa larangan ng medisina ang noon ay nais kung maging pag laki ko. Ngunit b...

PKA 06 Kahit Na Makasalanan Pa

  Kahit Na Makasalanan Pa “Ngunit ipinadama ng Diyos ang Kanyang pag-ibig sa atin nang mamatay si Cristo para sa atin noon tayo’y makasalanan pa.” -Roma 5:8-   Lahat ay nagkasala (Roma 3:23). Sa henerasyon ngayon (Generation Beta), laganap pa rin sa mundo ang iba’t ibang uri ng kasalanan. Napakabilis na matukso at mahulog sa kasalanan ang mga tao. Kahit pa humingi na ng tawad sa Panginoon, madalas ay bumabalik pa rin ang mga karamihan sa dati nilang estado. Nakakalungkot, ngunit ito ang totoo. Ang Diyos ang tunay na nakakaalam ng lahat, kahit ilang taon nang nakasulat ang kasulatan, napaka-angkop nito sa lahat ng henerasyon. Alam ng Diyos na magkakamali at magkakamali ang tao at mahuhulog sa kasalanan, ngunit matindi ang Kanyang pag-ibig sa ating lahat. Kahit na makasalanan pa tayo, una na tayong minahal ng Diyos at dahil sa pag-ibig na ito napawi ang ating mga kasalanan (1 Peter 4:8). Kahit na makasalanan pa, binigyan tayo ng Diyos ng pagkakataon na ihingi natin ito...

BE AUTHENTIC

Whenever I write, I always consider the language I should use. Growing up in a colonized nation (the Philippines), it is kind of hard to have the so-called “originality”. From language, culture, songs, and clothing, just to name a few, almost all of it is influenced by nations that colonized us in the past. It is confusing to know who we really are as Filipinos. But what I realized now is that I should embrace the present and always be true to what I do and speak. As long as I do not forget to speak our native language (Filipino) and keep trying to use the dialects (Ilocano and Bolinao) I grew up with, even though I am not fluent and trying hard, I believe this will smooth out in its proper time. Maybe in the long run, you will notice that my output will be written in mixed language. Speaking out on this matter helps me to be more authentic. Based on my experience, there were times when I could easily express myself in English and sometimes in Filipino. The most important thing here is...