Skip to main content

First Church Appointment (Imbo UMC Deaconess July 2024-MAy 2025)

           

 Labing-isang buwan ang ibinigay ng ating Diyos sa akin para maipagpatuloy ang Kanyang gawain sa Barangay Imbo, Anda Pangasinan. Kasama ng aking mga magulang, ako ay nakarating sa lugar na ito. Ang lugar na ito ay isang maliit na barangay na binubuo lamang ng tatlong purok. Ito ay malapit sa tabing dagat kaya ang pangunahing hanap buhay dito ay pangingisda. Sagana sa laman dagat, kaya madalas itong naihahain sa hapag kainan. May mga bukid din dito, kaya nakakakuha ang mga tao sa kanilang mga sariling taniman. Marami ka rin makikitang mga kambing at baka. Nasa 15- 20 minuto ang layo nito mula sa mismong bayan, kaya minsan sa isang linggo namamalengke ang mga tao.  Mayroon din namang mga maliliit na tindahan (Sari-sari Store) na pwedeng pagbilhan ngunit tumataas din ang presyo ng bilihin. Sariling sasakyan at bus ang pangunahing sasakyan dito. Maraming mga balon sa Imbo dahil ito ang pangunahing pinagkukuhanan ng mga tao ng tubig. Mayroon naman ding sistema ng tubig ngunit nahihirapan ang pagdaloy nito kaya madalas ding nawawalan ng tubig. Mabuti at mayroong din malapit na balon kung saan ako nag-iigib. Simple, mapayapa, at praktikal ang pamumuhay sa Imbo.  Masaya ako na nakakilala ng mga tao bukod sa mga kasamahan ko sa simbahan.

 

            Ang pagdestino bilang diyakonesa sa Imbo United Methodist Church ay isang pribilehiyo na pinagkaloob sa akin ng Diyos. Ito ang unang taon at pagkakataon na naglingkod ako bilang ganap na diyakonesa. Mula sa teorya at mga salita ng Diyos na aking napag-aralan sa kolehiyo, ito na ang panahon para kumilos at gumawa.

            Ang ministeryo na ibinigay Niya sa akin ay ang music ministry (pagtuturo sa choir, pagtugtog ng keyboard tuwing linggo ng pagsamba at kasama din ang Praise and Worship Team na binubuo ng mga kabataan), nakasama ako sa paglead ng mga kabataan at pagtuturo sa Sunday School ng mga bata. Kasama ng aming Administrative Pastor, mga lay servants at church leaders ay nakapaglingkod sa Imbo UMC at sa barangay Imbo sa abot ng aming makakaya at ayon sa biyaya ng Diyos.

           Ang hindi ko makakalimutan na karanasan ay ang patungkol sa children ministry ang 4F’s (Faith, Food, Feet, Fashion Ministry), Vacation Church School at ang Love in Action  na kung saan nagpakain ng mga bata, nagbigay ng libreng tsinelas, libreng gupit, at mga sapatos at sandalyas at nagturo at nagbahagi ng ebanghelyo sa mga mga bata at nagbigay para sa mga nangangailanagang tao sa barangay Imbo. Bukod dito, isang hindi ko makalimutang ala-ala ay ang biglaang pagkamatay ng aking kapit-bahay dahil sa aksidente niya sa motor. Ang kapit bahay na ito ay tumulong pa sa paghahanda para sa Palm Sunday ilang araw bago ang aksidente. Kaya naman nagkaroon ako ng balo na kapit-bahay. At panghuli ay ang isang matandang babae na aking kapit-bahay, si Nanay Agnes, mahigit 70 taong gulang. Tuwing kausap ko siya, “baby” ang tawag niya sa akin at bagama’t siya ay Filipino kilala siya sa lugar na English speaking lady dahil wikang Ingles ang gamit niya sa pakikipag-usap.

            Likas na mapagbigay ang mga tao at itinuturing nila akong kabilang sa kanila kahit ako ay dayuhan doon. Naranasan kong makipamahay ng anim na buwan sa mga miyembro ng simbahan habang ang deaconess quarter ay inaayos pa lamang. Hindi ako nahirapan na makisalamuha sa kanila sapagkat malugod ang kanilang pagtanggap sa akin. Hanggang sa huling araw ng aking pag-stay sa Imbo, ramdam ko din ang ang kanilang pagpaparaya sa amin mga workers sapagkat natapos na ang isang taong kumperensya at nabasahan muli kami ng panibagong destino.

            Ang Diyos ang Siyang mapapurihan sa lahat ng karanasang ito. Hanggang sa muling pagkikita, Imbo UMC.

 


Comments

Other Stations

PKA 08 Hindi Para Kalugdan

  Hindi Para Kalugdan “4 Sa halip, nangangaral kami bilang mga karapat-dapat na katiwala ng Dios ng kanyang Magandang balita.Ginagawa naming ito hindi para kalugdan kami ng mga tao kundi ng Dios na siyang sumisiyasat sa mga puso naming. 5 Alam niyo rin na hindi naming kayo dinaan sa matatamis na pananalita sa pangangaral namin at hindi rin kami nangaral para samantalahin kayo. Ang Dios mismo ang saksi naming.6 Hindi namin hinangad ang papuri ninyo o sinuman.” -1 Tesalonica 2:4-6-     Noong labing anim (16) na gulang ako habang nasa araw ng pananambahan, naitanong ko sa aking sarili, “bakit kaya kaunti ang pumipili na maging church worker?” Ako ay nagtataka dahil isang mabuting gawain naman ang maglingkod sa Diyos. Nasa panahon ako noon ng pag de-desisyon kung ano ang kukunin kong programa sa kolehiyo. Maging isang Doctor, maging isang Pharmacist, o maging isang Nurse o alinmang propesyon sa larangan ng medisina ang noon ay nais kung maging pag laki ko. Ngunit b...

Reclaim, Revive, Renew

You are God and my Creator  I am yours, I am your child Through Jesus Christ my Lord and Savior, I am saved I revive my passion in mission To go and make disciples All nations are welcome To the family of God Renew my mind for you Jesus Be yours, be yours forever  A vision for generation to come Chorus I reclaim  I revive I renew my spirit in you (2x) We are your children  Abba Father HMC Spiritual Retreat, 2024

BE AUTHENTIC

Whenever I write, I always consider the language I should use. Growing up in a colonized nation (the Philippines), it is kind of hard to have the so-called “originality”. From language, culture, songs, and clothing, just to name a few, almost all of it is influenced by nations that colonized us in the past. It is confusing to know who we really are as Filipinos. But what I realized now is that I should embrace the present and always be true to what I do and speak. As long as I do not forget to speak our native language (Filipino) and keep trying to use the dialects (Ilocano and Bolinao) I grew up with, even though I am not fluent and trying hard, I believe this will smooth out in its proper time. Maybe in the long run, you will notice that my output will be written in mixed language. Speaking out on this matter helps me to be more authentic. Based on my experience, there were times when I could easily express myself in English and sometimes in Filipino. The most important thing here is...